طي سه دهه آينده بيش از ميليون ها نفر به بيماري آلزايمر دچار خواهند شد. در جهان هر ۷ ثانيه يک نفر و در ايران هر ۱۲ دقيقه يک نفر به اين بيماري مبتلا مي شوند. آمار مبتلايان به آلزايمر در ايران براساس تخمين سازمان جهاني آلزايمر ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار نفر است.
به گزارش گروه علمي باشگاه خبرنگاران به نقل از وب دا؛ بر اساس اعلام مرکز تحقيقات روانپزشکي و علوم رفتاري دانشگاه علوم پزشکي مشهد با بالا رفتن سن و پیر شدن سلولها، ترشح ماده شیمیایی «سروتونین» کاهش می یابد. بدین ترتیب ارتباط بین سلولی و انتقال اطلاعات دچار مشکل میشود. این مشکل بیشتر از همه در بخش حافظه و خاطرات، خود را نشان میدهد. خاطره ها ترکیبی هستند از یادآوری دیدهها و شنیدهها و احساسات که برای یادآوری آنها مغز نیاز به برقراری یک ارتباط پیچیده سلولی بین همه بخشها دارد. به همین علت با بالا رفتن سن و کم شدن ترشح سروتونین و همچنين استيل کولين در مغز، خاطره ها کمرنگ یا فراموش میشوند.
براساس این گزارش، از علل اين بيماري مي توان به عوامل ژنتيکي، اختلال در نوعي پروتئين هاي داخل مغز که باعث رسوب پلاک هاي پيري در بافت مغز مي شوند اشاره کرد.
مرکز تحقيقات روانپزشکي و علوم رفتاري دانشگاه علوم پزشکي مشهد اعلام داشته است که يکي ديگر از علل بيماري کمبود ويتامين B1 يا ويتامين C ، کم کاري تيروئيد و تعدادي از بيماري هاي متابوليک ارثي است. کساني که سابقه مصرف الکل دارند يا ضربات شديد مغزي به آن ها وارد شده بيش از ديگران در خطر آلزايمر قرار دارند.
بر خلاف تصور عمومی مردم فراموشی عمده ترین مشکل بیماران مبتلا به آلزایمر نیست. اختلالات رفتاری که بعد از ابتلا به بیماری بروز مییابد شامل غروب زدگی، خروج از منزل، وابستگی شدید به مراقب، رفتارهای جنسی، توهم، هذیان، بیقراری، اختلالات خواب، تکرار مکررات، لجبازی، انبار و گم نمودن اشیاء و غیره است.
بيماري آلزايمر شامل سه مرحله است که مرحله نخست آن شامل مرحله ای است که در آن اختلال حافظه رفته رفته نمایان می شود. بیمار در این مرحله از عهده کارهای روزمره شخصی برمی آید. ولی اداره امور اجتماعی نظیر خرید و کارهای بانکی برای او دشوار است.
در مرحله دوم ، اختلال حافظه پیشرفت می کند و علائم روانی - رفتاری نظیر ترس، اضطراب، افسردگی، بی خوابی و بی قراری دیده می شود. بیمار قدرت تشخیص زمان و مکان را از دست می دهد و گویش او دچار اختلال می گردد. در این مقطع از بیماری، فرد قادر به مراقبتهای شخصی می باشد.
در این مقطع سوم اين بيماري ، اختلال حافظه تا به آنجا پیشرفت می کند که بیمار حتی نامش را فراموش می کند، قدرت تکلم او تقریباً از بین رفته و عضلاتش سفت می شود، بلع غذا برای او مشکل شده و دیگر قادر نیست از بستر خارج شود . به تدریج دچار زخمهای بستر می شود و کنترل اعمال دفعی را نیز دست می دهد.
اعضاء مرکز تحقيقات روانپزشکي و علوم رفتاري دانشگاه علوم پزشکي مشهد ،مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) جهت دریافت درمان دارویی و روانپزشک (اعصاب و روان) جهت کنترل اختلالات رفتاری را توصيه کرده اند. به علاوه می توان در کنار درمان دارویی از درمانهای تکمیلی و روش های غیردارویی همچون روان درمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، هنر درمانی (به ویژه موسیقی، نقاشی) استفاده کرد. اگر چه بيماري آلزايمر درمان ريشه كن كننده ندارد، اما درمانهاي موجود قادرند تا حدي سير بيماري را كند كنند /ح