جهان مدرن

اسرار شگفت‌انگیز جوانه‌ ها

جوانه‌ها همیار لاغری‌اند،به هضم غذا کمک می‌کنند،حاوی ٣ تا ٦ برابر ویتامین بیشتری هستندو....

جوانه‌ها انواع مختلفی دارند و همه جا هستند. کافی است همت کرده و سری به سوپرمارکت‌ها بزنید. این جوانه‌ها به قدری برای سلامتی مفیدند که ارزش امتحان کردن را دارند. اگر اهل مصرف آن هستید که جای تشویق دارد. اما اگر تاکنون سراغ آن‌ها نرفته‌اید بهتر است این مطلب را بخوانید و تجدید نظر بکنید. به امتحانش می‌ارزد. با ما همراه باشید تا با گلچینی از خواص شگفت انگیز جوانه‌ها آشنا شوید.

جوانه‌ها چه هستند؟

جوانه‌ها دانه های گیاهان خوراکی هستند که فقط جوانه می‌زنند (بدون کشت) تا برای خوردن آماده شوند. این دانه ها می‌توانند به خانواده‌ی غلات مثل برنج و جو تعلق داشته باشند یا به خانواده‌ی حبوبات مثل عدس و یا آفتابگردان و غیره. در هر حال تمام جوانه‌ها سرشار از ویتامین هستند که ملوانان اروپایی از قرن هیجدهم میلادی مصرف کردند تا از گزند بیماری اسکوربوت که یک بیماری مربوط به کمبود ویتامین C است در امان باشند. شما می‌توانید جوانه‌ها را به سالادهایتان اضافه کنید. یا می‌توانید آن‌ها را با املت سرو کنید و یا این که در تهیه‌ی سوپ‌ها یا پوره‌ی سبزیجاتتان به کار ببرید. اصلاً می‌توانید آن‌ها را خیلی ساده داخل یک پیاله بریزید و با قاشق میل کنید. همه چیز به ذائقه‌ی شما بستگی دارد. در هر حال از خواص جوانه‌ها محروم نباشید.

جوانه‌ها به لاغری کمک می‌کنند

فرقی نمی‌کند که جوانه‌ی حبوبات باشد یا جوانه‌ی غلات. تمام انواع این جوانه‌ها سرشار از فیبر هستند آن هم به میزان زیاد. باید بدانید که فیبرها به لاغری و خوش اندامی شما کمک زیادی می‌کنند. فیبرها نه تنها دور شکمتان را کوچک‌تر می‌کنند بلکه باعث می‌شوند که شاخص ‌تری‌گلیسیرید خونتان نیز کاهش یابد. این فیبرها تغییرات قند خون را کنترل و انباشته شدن کالری‌ها را کاهش می‌دهند.

با جوانه زدن آنزیم‌های «لیپاز، پروتئاز و آمیلاز» تولید می‌شود که آنزیم‌های گوارشی هستند و باعث می‌شوند آنزیم‌های گوارشی ما کار خود را در جذب چربی‌ها، پروتئین‌ها و قندهای دیر جذب راحت‌تر انجام دهند.

باید بدانید که جوانه‌ها پروتئین خود را حفظ می‌کنند. پروتئین‌ها اشتها را نیز کاهش می‌دهند و اگر در رژیم باشید نمی‌گذارند عضلاتتان آب شود. پروتئین جوانه‌ها کم‌کالری‌تر از پروتئین‌های حیوانی است. برای همین می‌شود با خیال راحت از پروتئین‌های گیاهی در رژیم‌های پُر پروتئین استفاده کرد.

توجه داشته باشید جوانه‌ها برای افراد دیابتی گزینه‌ی مناسبی است. به خاطر این که شاخص گلیسمی جوانه‌ها پایین است. البته توصیه می‌کنیم قبل از مصرف با پزشکتان مشورت کنید.

برای استفاده‌ی بهتر از مواد مغذی و خواص لاغری جوانه‌ها توصیه می‌کنیم که روزانه بین 200 تا 300 گرم از این جوانه‌ها مصرف کنید.

جوانه‌ها؛ بمب ویتامین

جوانه‌ها سرشار از ویتامین هستند، یعنی بیشتر از دانه‌های خشکی مانند غلات و حبوبات ویتامین دارند. به طور دقیق‌تر جوانه‌ها در مقایسه با این مواد غذایی حاوی 3 تا 6 برابر ویتامین بیشتری هستند. جالب اینجاست که جوانه‌ها ویتامین بیشتر و کالری کمتری دارند. به عنوان مثال جوانه‌ی گندم در مقایسه با دانه‌ی گندم 6 برابر ویتامین C بیشتر و 3 برابر ویتامین A بیشتری دارد. به طور کلی جوانه‌ها حاوی ویتامین C و آنتی اکسیدان ها هستند که با بیماری‌ها مقابله می‌کنند و باعث جذب بهتر آهن موجود در سبزیجات می‌شوند.

برای بهره‌مندی از مواد مغذی و ویتامین‌های موجود در جوانه‌ها هر روز بین 200 تا 300 گرم جوانه میل کنید. فرقی نمی‌کند چه وقتی از روز باشد. شاید بهترین شیوه این باشد که این جوانه‌ها را به همراه غذا میل کنید. البته این به ذائقه‌ی خودتان نیز بستگی دارد. در هر حال خود را از خواص این نعمت‌های الهی محروم نکنید.

جوانه باعث هضم بهتر غذا می‌شوند

جوانه‌ها باعث می‌شوند که دفع غذا به راحتی صورت بگیرد. می‌پرسید چرا؟ به خاطر این که جوانه‌ها سرشار از فیبر هستند و فیبرها نیز به هضم غذا کمک زیادی می‌کنند. از این گذشته با جوانه زدن آنزیم‌های «لیپاز، پروتئاز و آمیلاز» تولید می‌شود که آنزیم‌های گوارشی هستند و باعث می‌شوند آنزیم‌های گوارشی ما کار خود را در جذب چربی‌ها، پروتئین‌ها و قندهای دیر جذب راحت‌تر انجام دهند.

متخصصان توصیه می‌کنند که روزانه 200 تا 300 گرم از این جوانه‌ها را وارد برنامه‌ی غذایی‌تان بکنید. توجه داشته باشید اگر دچار بیماری گوارشی خاصی هستید قبل از مصرف با پزشکتان مشورت کنید.

توجه داشته باشید که امکان دارد برخی از افراد به این جوانه‌ها آلرژی داشته باشد مانند آلرژی‌های غذایی دیگر. در این صورت باید حواستان به مصرف آن‌ها باشد.

منبع : tebyan.net

روغن کنجد و خواص شگفت‌انگیز آن

روغن کنجد و خواص شگفت‌انگیز روغن کنجد

روغن کنجد حاوی آنتی اکسیدان‌های طبیعی است که باعث از بین رفتن سرطان‌های خفته در بدن شده و موجب جلوگیری از سرطان‌های دستگاه گوارش، پروستات و سینه می‌شود. این روغن همچنین به دلیل دارا بودن ویتامین E موجب شفافیت و لطافت پوست می‌گردد.
روغن کنجد روغن کنجد در بین روغن‌های خوراکی به ملکه‌ی روغن‌ها مشهور است. دانه کنجد بیشترین میزان روغن را در بین دانه‌های روغنی دیگر داراست اما با وجود این تولید آن بسیار کمتر از دانه‌های دیگر نظیر سویا، آفتابگردان و گلرنگ است.
روغن کنجد به عنوان یک روغن با قیمت و کیفیت بالا شناخته می‌شود. این روغن بیشترین مقاومت و ماندگاری را در بین روغن‌های خوراکی با درصد بالای چربی غیراشباع دارد. نوع لیگنان و آنتی اکسیدان‌های طبیعی موجود در این روغن باعث بروز مقاومت بسیار بالا در برابر اکسیداسیون و خواص فیزیولوژیکی ارزشمند روغن کنجد شده است.
ترکیب اسیدهای چرب روغن کنجد به گونه‌ای است که برای هر سه مصرف سرخ کردن، پخت و پز و سالاد قابل استفاده است.
خواص روغن کنجد * کاهش دهنده سطح کلسترول بد خون(LDL) و افزایش جذب کلسترول خوب(HDL) * کاهش فشارخون در افراد مبتلا به فشار خون بالا * جلوگیری از سرطان‌های سینه، پروستات و سرطان‌های دستگاه گوارش * جلوگیری از تصلب شرایین و بسته شدن عروق * جلوگیری از بروز سکته قلبی * جلوگیری از بروز آب مروارید * شفافیت و لطافت پوست به دلیل غنی بودن از ویتامین E * مناسب برای سرخ کردن به دلیل مقاومت بالای حرارتی * کاهش ابتلا به بیماری پارکینسون * جلوگیری از بیماری‌های مفصلی و آرتروز * خواص آنتی اکسیدانی فوق‌العاده به دلیل وجود دو ماده شیمیایی sesamol و sesamin. آنتی اکسیدان‌ها با رادیکال‌های آزادی که به سلول‌ها آسیب می‌رسانند و به روند پیری سرعت می‌بخشند مقابله می‌کند. * ویتامین E موجود در آن از بیماری آلزایمر جلوگیری می‌کند.
خواص ذکر شده در مورد روغن کنجد بدین معنا نیست که شما آزادید هر چه قدر که می‌خواهید از آن در طی یک روز استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که کالری همه‌ی روغن‌ها یکسان است؛ یعنی هر 5 گرم آن که معادل یک قاشق چای خوری می‌شود چیزی در حدود 45 کیلوکالری انرژی دارد.
* روغن کنجد تحریک پذیری غشاء مخاطی را کم می‌کند. این روغن برای درمان سرفه، یبوست، آرتریت و پوست خشک توصیه می‌شود. * مصرف مرتب آن اضطراب را کاهش می‌دهد، گردش خون را تقویت می‌کند، مانع اختلالات عصبی می‌شود و سیستم دفاعی بدن را تقویت می‌کند. * مصرف روغن کنجد، نشاط آور است، هوشیاری ایجاد می‌کند، دردهای مزمن و گرفتگی عضلات را کاهش می‌دهد. * ویتامین E موجود در آن به رشد مو سرعت می‌بخشد. * برای افرادی که از کم خونی و سرگیجه رنج می‌برند مفید است. * مصرف موضعی این روغن، پوست را نرم و لطیف می‌کند. * خاصیت ضدقارچی و ضدباکتریایی دارد. * غرغره کردن آن، باکتری‌ها، از جمله باکتری‌های سرماخوردگی از بین می‌برد. * محافظ طبیعی در برابر اشعه‌ی فرابنفش به حساب می‌آید. * مانع شوره‌ی سر می‌شود. * از پوست در برابر کلر موجود در آب استخر محافظت می‌کند. * ماساژ با روغن کنجد انعطاف پذیری مفاصل را زیاد می‌کند. * بریدگی‌ها و جراحت‌های سطحی را درمان می‌کند. * پوست صورت به خصوص اطراف بینی را سفت می‌کند و مانع بزرگ شدن منفذهای پوستی صورت می‌شود. *از بروز آکنه جلوگیری می‌کند.

خواص شیمیایی ترکیب اسیدهای چرب روغن کنجد
روغن کنجد به گروه اسیدهای اولئیک – لینولئیک متعلق است. این روغن کمتر از 15 درصد اسید چرب اشباع دارد که بیشترین آن پالمیتیک و استئاریک و بیش از 85 درصد مجموع اسیدهای چرب آن غیراشباع است. اسید اولئیک و اسید لینولئیک بیش از 80 درصد کل اسیدهای چرب روغن کنجد را تشکیل می‌دهند.
برخلاف روغن‌های گیاهی دیگر در این گروه، درصد اسید اولئیک روغن کنجد حدود 45 درصد و اسید لینولئیک آن حدود 40 درصد از مجموع کل اسیدهای چرب آن می‌باشد.
استرول ها(sterols) روغن کنجد در مقایسه با سایر روغن‌های گیاهی، مواد غیرقابل صابونی(حدود 2 درصد) بیشتری دارد. مواد غیرقابل صابونی شامل استرول ها، تری ترپن‌ها و تری ترپن الکل‌ها، توکوفرول ها و لیگنان‌های کنجد می‌باشد. روغن کنجد یکی از منابع غنی استرول های گیاهی(فیتواسترول) می‌باشد. فیتواسترول ها یا استرول های گیاهی رقیب کلسترول در جذب هستند. بنابراین مصرف فیتواسترول موجب کاهش کلسترول خون و در نتیجه جلوگیری از حملات قلبی و عروقی می‌شود.
فیتواسترول ها و به طور خاص بتا سیتوسترول، از رشد سلول‌های سرطان کولون، سرطان پروستات و سرطان سینه نیز جلوگیری می‌کنند.
توکوفرول ها(Tocopherols) شهرت روغن کنجد به خاطر مقاومت در برابر اکسید شدن آن است. یکی از دلایل این مقاومت بیش از حد به خاطر وجود توکوفرول در این روغن است و میزان آن در روغن کنجد 1200 میلی گرم بر کیلوگرم است. گاما توکوفرول بیشترین میزان موجود در روغن کنجد را شامل می‌شود و پس از آن دلتا و آلفا هستند که حدود 5 درصد توکوفرول موجود در روغن را شامل می‌شوند. در بین اقسام مختلف ایزومرهای توکوفرول، گاما توکوفرول قوی‌ترین آنتی اکسیدان موجود در روغن‌ها می‌باشد.
روغن کنجد تحریک پذیری غشاء مخاطی را کم می کند. این روغن برای درمان سرفه، یبوست، آرتریت و پوست خشک توصیه می شود
این خاصیت آنتی اکسیدانی، ماندگاری این روغن را در برابر حرارت در مقایسه با روغن‌های دیگر بسیار افزایش داده است. مقاومت اکسیداتیو روغن کنجد در برابر حرارت 110 درجه سانتی‌گراد 17.5 ساعت می‌باشد که این روغن را در دسته روغن‌های با مقاومت بالا قرار می‌دهد. همچنین نقطه دود این روغن 226 درجه سانتی‌گراد می‌باشد. شایان ذکر است مقاومت حرارتی روغن‌های مخصوص سرخ کردنی در همین دما حداکثر 14 ساعت می‌باشد. لذا از این روغن می‌توان در مصارف سرخ کردنی عمیق با طیب خاطر استفاده نمود.
نکته‌ی مهم خواص ذکر شده در مورد روغن کنجد بدین معنا نیست که شما آزادید هر چه قدر که می‌خواهید از آن در طی یک روز استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که کالری همه‌ی روغن‌ها یکسان است؛ یعنی هر 5 گرم آن که معادل یک قاشق چای خوری می‌شود چیزی در حدود 45 کیلوکالری انرژی دارد. پس مراقب باشید تا با مصرف بی رویه‌ی آن دچار اضافه وزن و در پی آن دچار مشکلات و بیماری‌های مختلف نشوید.

منبع : tebyan.net

خوراکی‌ها و تاثیر عجیب و غریبی در شادی

خوراکی‌ها تاثیر عجیب و غریبی در شادی و شادمانی دارند. گاهی اوقات یک بستنی خوشمزه خوشحالی‌ای می‌سازد که انواع و اقسام قرص‌های ضدافسردگی این تاثیر را ندارند یا خوردن یک غذای خوشمزه، رضایت خاطری می‌آورد که می‌تواند برای چند ساعتی آرامش و شادی داشته باشد. تاثیر این خوراکی‌ها، دقیقا از حافظه ما می‌آید و زنده‌شدن خاطرات خوشی که دارند یا از یک‌جای دیگر که آن را ذائقه می‌نامند. اما براساس آخرین تحقیقات پزشکان، خوراکی‌هایی که با تاثیرات شیمیایی در بدن، هورمون‌های شادی را ترشح می‌کنند، هیچ ربطی به دایره علاقه و ذائقه ما ندارند. این خوراکی‌ها، خوراکی‌های ساده‌ای هستند که به شما معرفی می‌شوند.

نارگیل حالا درست است که تمام خوراکی‌های چاق‌کننده مثل شیرینی، بستنی و شکلات با نارگیل طعم بهتری دارند اما این میوه خوشمزه یکی از شادکننده‌ترین خوراکی‌هاست. نارگیل زنجیره‌ای از تری‌گلیسرید دارد که عملکرد مغز را بهتر می‌کند و شادمانی می‌سازد. اگر نگران چاقی و بالا رفتن چربی و قند نیستید، هفته‌ای یکبار مخلوط شیر و بستنی و نارگیل را امتحان کنید و لذت ببرید.

تخم‌مرغ روزهایی که برای صبحانه نیمرو می‌خورید یا تخم‌مرغ عسلی و آب‌پز شده حال بهتری دارید. این به خاطر این است که تخم‌مرغ منبع غنی از روی، ویتامین های B، امگا- ۳، اسیدهای چرب و پروتئین است؛ موادی که بدن شما را سالم نگه می‌دارند و به فعالیت‌های ارگان‌های مختلف کمک می‌کنند. وقتی نیازهای بدن تامین شده باشند و هورمون‌ها به اندازه کافی ترشح شوند، شادی و رضایت به زندگی می‌آید. باورنمی‌کنید؟ نگاهی بیندازید به تحقیقات پزشکان آلمانی که متوجه شدند اکثر انسان‌های چاق و افسرده، هیچ‌وقت برای صبحانه، تخم‌مرغ را امتحان نکرده‌اند.

گوجه‌فرنگی همه گوجه‌فرنگی‌ها یک ماده شناخته شده به نام لیکوپن دارند. لیکوپن یک آنتی‌اکسیدان است که مانع التهاب مغز می‌شود و به‌طور کلی از مغز محافظت می‌کند. خوردن گوجه‌ فرنگی با روغن زیتون، بهترین پیشنهاد برای جذب لیکوپن و شاد شدن است.

عسل پزشکان و کارشناسان تغذیه همیشه توصیه می‌کنند به جای شکر از عسل استفاده کنید. عسل حاوی کامفرول و کوئرستین است؛ موادی که از افسردگی جلوگیری می‌کنند و با کاهش التهاب مغز، آن را سالم نگه می‌دارند. وقتی عسل می‌خورید، سطح قند خون هم تنظیم می‌شود و بدن به چه چیزی بیشتر از این برای رضایت و خوشحالی احتیاج دارد.

مارچوبه مارچوبه سرشار از فولات و تریپتوفان است؛ موادی که سطح‌شان در بدن انسان‌های افسرده به‌شدت پایین است و برای درمان باید این مواد به سطح نرمال برسند. همین دلیل کافی است تا مارچوبه در فهرست اصلی خوراکی‌های شاد باشد. گوشت بوقلمون هم مثل مارچوبه، سرشار از تریپتوفان است و اگر مارچوبه پیدا نمی‌کنید، غذاهایی که با بوقلمون پخته می‌شوند را سر میز بیاورید.

ماست کلسیم موجود در ماست، انتقال‌دهنده‌های عصبی شادی‌آور را آزاد می‌کند و باعث می‌شود ما شاد شویم. با خوردن ماست کم‌چرب، هم سالم می‌مانید و هم شاد.

شکلات تلخ بله، درست خواندید. این شکلات‌های تلخ و خوشمزه، باعث بهبود جریان خون در مغز می‌شوند، تمرکز را بیشتر می‌کنند و اعصاب را هم آرام. اصلا برای همین است که پزشکان خوردن شکلات تلخ را در روز توصیه می‌کنند؛ تا انرژی و جنب و جوش به زندگی بیماران‌شان بازگردد.

منبع : pcparsi.com

میگو و نکاتی درباره‌ی آن

میگو جایگزین مغذی و لذیذی برای پروتئین گوشت‌های قرمز است که نسبت به آن‌ها در وزن مساوی، دارای کالری و چربی اشباع (جامد) کمتری می‌باشد.
مواد مغذی میگو میگوها منبع غنی از پروتئین با کیفیت خوب و در عین حال کم کالری هستند. آن‌ها همچنین دارای اسیدهای چرب ضروری مانند اسیدهای چرب اُمگا-3 هستند. از سوی دیگر این موجودات دریایی کوچک تأمین کننده‌ی مقادیر مناسبی از مواد معدنی مانند سلنیوم، آهن، روی، فسفر و منیزیم و نیز ویتامین‌هایی مانند D، B12 و نیاسین (یکی از ویتامین‌های گروه B) برای بدن می‌باشند.
در این بخش به بررسی تأثیر مواد مغذی موجود در میگو بر بدن انسان پرداخته می‌شود: سیستم قلبی- عروقی میگو با داشتن مقادیر بسیار خوبی از ویتامین B12 به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل مهم خطر بیماری‌های قلبی- عروقی است، کمک می‌کند. علاوه بر آن، اسیدهای چرب اُمگا-3 میگو به دلیل داشتن خاصیت ضدالتهابی و توانائی در جلوگیری از تشکیل لخته‌ی خون، می‌توانند در پیشگیری از بیماری‌های قلبی موثر باشند. همچنین این اسیدهای چرب با تأثیر بر جریان‌های الکتریکی قلب می‌توانند به پیشگیری از آریتمی‌های قلبی (بی‌نظمی ضربان‌های قلب) کمک کنند. از جمله اثرات دیگر اسیدهای چرب اُمگا-3 (هم با منشأ گیاهی و هم با منشأ جانوری)، تأثیر احتمالی آن‌ها در کاهش فشارخون بالا می‌باشد. لازم به ذکر است که برای افراد دارای پرفشاری خون، هر میلی‌متر جیوه کاهش در فشارخون، حائز اهمیت است، بنابراین ممکن است تأثیر مصرف هرکدام از مواد مغذی موثر در این زمینه به تنهایی کم باشد، ولی تأثیر مجموعه‌ی آن‌ها به طور همزمان، می‌تواند موجب چند میلی‌متر جیوه کاهش در فشارخون شود. برای دستیابی به این منظور، تا حد امکان سبزی‌ها، میوه‌ها و غلات کامل (به دلیل داشتن فیبر غذایی، مواد معدنی مثل پتاسیم، پروتئین گیاهی و سایر مواد مغذی) را در برنامه غذایی روزانه‌ی خود بگنجانید. همچنین منابع غذایی اسیدهای چرب اُمگا-3 را بیشتر مصرف کنید. ترکیبات سرطان‌زا میگو یک منبع غنی سلنیوم می‌باشد. نتایج تحقیقات بر روی حیوانات نشان داده است که ارتباط معکوسی بین دریافت سلنیوم و بروز سرطان وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش دریافت منابع غذایی حاوی سلنیوم، احتمال بروز سرطان در حیوانات کمتر می‌شود، زیرا سلنیوم برای کارکرد صحیح بعضی ترکیبات بدن که به منظور غیرفعال کردن مواد مضر و سرطان‌زا به کار می‌روند ضروری است، بنابراین در صورت کمبود آن، مولکول‌های سرطان‌زا غیرفعال نشده و موجب آسیب رساندن به سلول‌های بدن می‌شوند.
میگو دارای موادی به نام پورین است که می‌توانند در بدن به اسیداوریک تبدیل شوند. تجمع بیش از حد پورین‌ها و اسیداوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماری‌هایی مانند نقرس و سنگ کلیه می‌شود. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کنند
عملکرد مغز اسیدهای چرب ضروری موجود در غذاهای دریایی (نظیر ماهی و میگو) احتمالاً می‌توانند در کاهش زوال عقل مرتبط با افزایش سن موثر باشند. همچنین دیده شده افرادی که در رژیم غذایی خود از منابع غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا-6 (مانند گوشت‌های قرمز و روغن‌های گیاهی ذرت، بادام زمینی، گل‌رنگ و آفتابگردان) نسبت به منابع غذایی اسیدهای چرب امگا-3 (مانند ماهی، میگو، روغن‌های گیاهی مثل کلزا یا بزرک و مغزهایی مثل گردو) بیشتر استفاده می‌کنند، نه تنها به سمت آسیب‌های التهابی می‌روند، بلکه زمینه‌ی ایجاد افسردگی هم در آن‌ها بیشتر می‌شود. بنابراین به نظر می‌رسد رژیم‌های غذایی غنی از اسیدهای چرب اُمگا-3، احتمالاً می‌توانند حالات روحی را بهتر کرده، افسردگی را کاهش دهند. به همین جهت پیشنهاد می‌شود منابع غذایی آن (به ویژه منابع دریایی) را حداقل 3 بار در هفته مصرف کنند.
حقایقی درباره‌ی چربی میگو اغلب افراد درباره‌ی نوع و مقدار چربی میگو دچار سردرگمی می‌شوند. باید دانست مقدار چربی موجود در میگو کم است، اما دارای مقدار قابل توجهی کلسترول می‌باشد. به همین دلیل بعضی افراد به ویژه آن‌هایی که کلسترول خون بالایی دارند، ممکن است از خوردن میگو پرهیز کنند.
نکات قابل توجه برای مصرف میگو الف- حساسیت یا آلرژی غذایی: از آنجایی که ماهی و میگو جزء مواد غذایی حساسیت‌زا (آلرژن) هستند، مصرف آن‌ها در افرادی که سابقه و استعداد ابتلا به آلرژی یا حساسیت غذایی دارند، باید طبق نظر پزشک و متخصص تغذیه و با احتیاط باشد. همچنین پیشنهاد می‌شود این افراد برای آگاهی بیشتر از علایم و نشانه‌های آلرژی غذایی، با متخصص مربوطه مشورت نمایند.
ب- پورین‌ها و بیماری‌های مرتبط با اسید اوریک: میگو دارای موادی به نام پورین است که می‌توانند در بدن به اسیداوریک تبدیل شوند. تجمع بیش از حد پورین‌ها و اسیداوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماری‌هایی مانند نقرس و سنگ کلیه می‌شود. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کنند یا از مصرف آن خودداری نمایند.
یادآوری باید دانست اسیدهای چرب امگا-3 ضمن داشتن خواص مفید برای بدن، از نظر ساختمانی بسیار حساس هستند و می‌توانند به راحتی اکسید و به مواد مضر تبدیل شوند، بنابراین بهتر است همراه با منابع غذایی دارای مواد آنتی اکسیدان (ضد اکسید شدن) مانند منابع غذایی ویتامین C (از قبیل مرکبات، سبزی‌های برگی تازه) و منابع غذایی ویتامین E (مانند انواع جوانه‌ها) مصرف شوند. علاوه بر آن اکیداً از مصرف خودسرانه‌ی مکمل اسیدهای چرب اُمگا-3 بدون تجویز پزشک یا متخصص تغذیه، خودداری کنید.
خرید و نگه‌داری میگو الف- خرید: * به دلیل قابلیت فسادپذیری بالای میگو، حتماً آن را از فروشگاه‌های معتبر تهیه کنید.
* اگر میگوی تازه را برای خرید انتخاب می‌کنید، سر آن را در اسرع وقت جدا نمایید (چون اولین قسمتی است که در میگو فاسد می‌شود).
* میگوهای تازه باید بدن سفتی داشته باشند که به پوسته‌ی آن‌ها متصل باشد.
* پوسته‌ی میگوها باید بدون هرگونه لکه و خال سیاه باشد (زیرا این لکه‌ها نشانه فساد گوشت میگو است).
برای یخ‌زدایی میگو و خارج کردن آن از حالت انجماد، آن را در یک کاسه‌ی آب سرد یا درون یخچال قرار دهید. هرگز آن را در دمای اتاق یا با ماکروویو یخ‌زدایی نکنید، چون این کار باعث از دست رفتن رطوبت و مواد مغذی میگو می‌شود.
* پوسته‌ی میگوها نباید زردرنگ بوده یا حالت شن مانند داشته باشد (این حالت نشانگر اضافه کردن ماده شیمیائی برای سفید کردن پوسته‌ی میگو به آن است).
* اگر میگوی منجمد می‌خرید، حتماً به علامت پروانه‌ی بهداشتی، تاریخ تولید و انقضاء آن توجه کنید.
* میگوی مرغوب باید بوی آب نمک ملایم (بوی آب دریا) بدهد. حتماً قبل از خرید، میگوها را بو کنید و در صورت داشتن بوی نامطبوع از خرید آن‌ها خودداری کنید.
ب- نگه‌داری: از آنجایی که غذاهای دریایی مانند ماهی و میگو نسبت به دما بسیار حساس هستند، نکته‌ی مهم در مورد نگه‌داری آن‌ها، سرد نگه‌داشتن آن‌ها است، بنابراین:
* بعد از خرید میگو یا سایر غذاهای دریایی، در اسرع وقت آن‌ها را به یخچال برسانید.
* اگر قرار است میگو از زمان خرید تا رسیدن به یخچال مدت نسبتاً طولانی در خودرو بماند، یک کُلمن حاوی یخ در خودرو بگذارید تا از سرد ماندن و عدم فساد آن مطمئن شوید.
* معمولاً دمای بیشتر یخچال‌های خانگی کمی بالاتر از دمای ایده‌آل برای نگه‌داری غذاهای دریایی است. یک راه آسان و مطمئن برای رسیدن به دمای مناسب، بسته‌بندی خوب و قرار دادن آن‌ها در یک ظرف حاوی یخ و گذاشتن آن در سردترین جای یخچال است. در ضمن برای حفظ سرمای ظرف، روزانه 1 تا 2 بار یخ آن را عوض کنید. با این روش میگو به مدت 1 تا 2 روز در یخچال قابل نگه‌داری است، اما در اولین فرصت باید مصرف شود.
* برای نگه‌داری طولانی مدت میگو، آن را به خوبی بسته بندی نمایید و حداکثر تا یک ماه در سردترین جای فریزر نگه‌داری کنید.
* برای یخ‌زدایی میگو و خارج کردن آن از حالت انجماد، آن را در یک کاسه‌ی آب سرد یا درون یخچال قرار دهید. هرگز آن را در دمای اتاق یا با ماکروویو یخ‌زدایی نکنید، چون این کار باعث از دست رفتن رطوبت و مواد مغذی میگو می‌شود.
منابع: آشپزباشی – شماره 72 - tebyan.net

کسانی که بی‌اختیار موهای خود را می‌کنند

تریکوتیلومانیا (Trichotillomania) یا کندن موی وسواسی (جنون کندن مو) عبارت است از کندن مکرر موها که می‌تواند منجر به از دست دادن مقدار قابل توجهی از مو شود.

تریکوتیلومانیا، یک بیماری روانی است که در آن فرد به طور عادتی و بی اختیار، موهای خود را می کند.

در این اختلال روانی، فرد بر اثر یک عامل برنگیزاننده به طور ناخودآگاه به سمت کندن مو سوق پیدا می کند و با انجام آن، از تنش فرد کاسته می شود. سپس حالتی از رضایت و آرامش موقت را تجربه می‌کند.

پس از مدت کوتاهی این چرخه بار دیگر آغاز می‌شود و بدین ترتیب شخص مکررا موهای خود را می‌کند. در بسیاری از موارد، قبل از کندن، فرد دسته‌ای از موهای خود را دور انگشت می‌پیچد.

راه های تشخیص تریکوتیلومانیا

الف ـ کندن مکرر مو که موجب از دست دادن قابل توجه موها شود.

ب ـ احساس فزاینده تنش بلافاصله قبل از کندن مو یا هنگام مقاومت در مقابل کندن مو

ج ـ احساس شادی، رضایت یا آرامش با کندن مو

د ـ این اختلال به‌علت یک مشکل پزشکی مثلا مشکلات پوستی نیست.

هـ ـ این اختلال، باعث نارضایتی قابل توجه از نظر بالینی یا نقص در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر حیطه‌های مهم عملکردی می‌شود.

چه افرادی بیشتر به تریکوتیلومانیا مبتلا می شوند؟

این اختلال، بیشتر در سنین قبل یا اوایل نوجوانی دیده می شود.

این بیماری در پسربچه‌ها شایع تر از دختر بچه‌ها است، حال آنکه در افراد بالغ خانم ها بیش از آقایان مبتلا می‌شوند.

عادت کندن مو به طور تدریجی و ناآگاهانه در بیمار شروع می‌شود و ممکن است تا جایی که منجر به کندن تمام موهای سر شود ادامه یابد

این بیماران غالبا کندن مو را انکار نمی‌کنند، ولی قادر به کنترل عمل خود نیستند.

در معاینه، موهای قطع شده به فواصل متفاوتی از پوست سر دیده می‌شود و پوست سر از سلامت کامل برخوردار است.

حاشیه‌‌ی موها معمولا دست نخورده است و در مرکز به شکل کاسه‌ای موها قطع‌ شده‌اند.

این بیماران باید تحت درمان‌های روان‌پزشکی قرار گیرند.

اکثر بیماران موی سر خود را می کنند، به طوری که در طی مدت زمان طولانی، ناحیه ای بدون مو ایجاد می شود (این ناحیه بدون مو می تواند موی ابرو یا مژه هم باشد).

با مشخص شدن منشاء ژنتیکى این بیمارى، پزشکان بهتر قادر به درمان آن خواهند بود.

عوامل موثر در بروز تریکوتیلومانیا

استرس‌های‌ روانی‌ در شروع‌ تریکوتیلومانیا نقش‌ دارند.

بیماری‌ افسردگی‌ با تریکوتیلومانیا ارتباط‌ زیادی‌ دارد و بسیاری‌ از افراد دچار این‌ حالت،‌ از افسردگی‌ رنج‌ می‌برند.

والدین کودک مبتلا، به ندرت این رفتار را می بینند.

در بسیاری از کودکان، تریکوتیلومانیا با بستری شدن در بیمارستان با مداخلات طبی، مشکلات خانه یا مشکلات مدرسه شروع می شود.

مواردی نیز با حسادت شدید بین خواهر و برادر ها، یک رابطه مختل بین والدین و کودک و عقب ماندگی ذهنی رخ می دهد.

تریکوتیلومانیاهایی که در سنین بلوغ یا بزرگسالی شروع می شوند، بیشتر با بیماری وسواس شدید همراه هستند.

درمان تریکوتیلومانیا

از آنجایی که اضطراب همواره به عنوان عامل ایجاد و تشدیدکننده بیماری مطرح می‌باشد، ایجاد محیطی آرام و به دور از تنش در تخفیف علایم بیماری بسیار مۆثر است.

لازم است کسانی که با بیمار در ارتباط هستند، از سرزنش یا توبیخ وی بپرهیزند و با روش‌های حمایتی که توسط درمانگر به آنها آموزش داده می‌شود، فرد را در راستای بهبودی یاری نمایند

درمان‌های دارویی متداول عبارتند از داروهای ضد اضطراب، ضد افسردگی‌ها و داروهای آنتی‌سایکوتیک و تثبیت کننده خلق.

درمان‌های غیردارویی موفق تریکوتیلومانیا عبارتند از هیپنوتراپی و درمان‌های رفتاری (مانند بیوفیدبک، پایش و کنترل خود، حساس‌سازی، معکوس سازی رفتار عادتی و درمان‌های بیزارکننده).

چیزی که مهم است این است که این ناراحتی می تواند با دیگر ناراحتی های اعصاب و روان همراه باشد و یا حتی خود، عارضه ای از سایر ناراحتی های اعصاب و روان باشد.

لذا تشخیص علت اولیه دقیق این بیماری توسط پزشک، در درمان صحیح آن بسیار موثر است.

منبع : انجمن پزشکان ایران