جهان مدرن

8 ورزش خطرناک برای نوجوانان

8 ورزش خطرناک برای نوجوانان ورزش های بسیاری برای کودکان و نوجوانان وجود دارد که علاوه بر سرگرم شدن می توانند آن را به طور حرفه ای هم دنبال کنند و آینده روشنی برای خود رقم بزنند.اما برخی از این ورزش ها همچون فوتبال و دوچرخه سواری، خیلی هم برای بدن مفید نیستند و می توانند آسیب هایی به مغز برسانند که شاید جبران پذیر نباشد.

فوتبال پس از مطالعه مغز 12 فوتبالیست حدود 19 ساله که هرگز مشکل مغزی نداشته اند و ضربه ای هم به سرشان نخورده است اما همیشه با ضربه سر توپ می زنند، نشان می دهد این ضربه های به ظاهر سبک موجب آسیب دیدن بخش حافظه و یادگیری مغز آنها می شود.

فوتبال آمریکایی محققان دانشگاه بوستون، مغز حدود 85 ورزشکار (شامل لیگ حرفه ای فوتبال آمریکایی و بازیکن های مدرسه ای و دانشگاهی فوتبال) را که سابقه ضربه شدید به سر داشتند را بررسی کردند، آنها متوجه شدند حدود 80 درصد از آنها در معرض آسیب های شدید مغزی (CTE) و بیماری های حاد شوند مغزی که منجر به زوال عقل و مرگ می شوند، هستند. ضربه هایی که به سر این بازیکن ها اصابت می کنند برای سلامت مغزشان بسیار ضرر دارد. تحقیقات نشان داده است در 9 تمرین و 4 بازی، بازیکن ها حدود 107 ضربه را تحمل می کنند.

هاکی بر اساس گزارش آماری CBC Sports، حدود 88  بازیکن حرفه ای هاکی در خلال سال های 2011 تا 2012 حدود 1697 بازی را از دست دادند و دلیل آن نیز ضربه های مغزی و آسیب به سر آنها بوده است. این ضربه ها برای بازیکن های کوچک تر  و کودکان بسیار خطرناک است. آمار ثابت می کند حدود نیمی از 13 هزار بیماری و آسیب مغزی ناشی از ورزش در کودکان، در نتیج ورزش هاکی بوده است.

پرش با نیزه پرش با نیزه نیز خطر آسیب های مغزی، به ویژه در کودکان دارد. فرود آمدن در مکانی که نباید – که بسیار هم اتفاق می افتد –آسیب های جدی به سر و مغز ورزشکار را موجب می شود.

دوچرخه سواری جالب است بدانید بیشتر آمار آسیب های مغزی ورزشکاران در نتیجه ورزش دوچرخه سواری بوده است.

لاکراس البته باید گفت ورزش لاکراس در آمریکا و کانادا رواج دارد و در ایران به آن اندازه که باید شناخته شده نیست، اما اگر کودک یا نوجوان شما علاقه مند به انجام این ورزش بود باید مراقب آسیب های مغزی او باشید زیرا با اینکه کلاه ایمنی بر سر دارند اما همان برخورد مداوم کلاه ها با هم باعث آسیب دیدن مغز می شود. سر دختران در این ورزش بیشتر آسیب می بیند زیرا کلاه بر سر نمی گذارند.

بیس‌بال و سافت‌بال آسیب‌های مغزی حاصل از بیس‌بال یا سافت‌بال در نتیجه ضربه های توپ نیست بلکه برای زمانی است که بازیکن بی فکر وارد بیس می شود.

منبع:salamatnews.com

ورزش چشم برای رفع خستگی آن

امروز چند ساعت جلوی رایانه نشسته اید؟ دیروز چطور؟ هفته ای چند بار از رایانه استفاده می کنید؟ با جواب دادن به این سوال ها متوجه می شوید که چه مدتی جلوی رایانه می نشینید و چه مقدار به چشم های خود فشار می آورید. هر چقدر وقت بیشتری را در مقابل رایانه صرف کنید، فشار بیشتری به چشم هایتان وارد می شود. بعضی وقت ها نیز ممکن است دچار سردرد، تاری دید و... شوید. در این مطلب به چند ورزش اشاره می کنیم که به چشم های شما استراحت می دهند.

ورزش چشم

- ابتدا بنشینید. چشم های خود را با کف دست بپوشانید، بدون این که به چشم های خود فشار وارد کنید. سعی کنید آرام باشید و مدت 30 ثانیه به تاریکی خیره شوید و به آرامی نفس عمیق بکشید.

- در حالی که نشسته اید، مدت 5 ثانیه به سقف نگاه کنید و سپس 5 ثانیه به کف زمین نگاه کنید. این کار را 5 بار تکرار کنید.

- مدت 5 ثانیه به سمت چپ و سپس سمت راست خیره شوید. این عمل را 5 بار تکرار کنید.

- چشم های خود را محکم به مدت 5 ثانیه ببندید و سپس کاملا باز کنید و برای 5 ثانیه نگه دارید. این کار را 5 بار تکرار کنید.

- چشم ها را 5 بار به سمت چپ بچرخانید و رها کنید و سپس به سمت راست بچرخانید. این کار را 5 بار تکرار کنید.

- به نوک بینی خود نگاه کنید و به مدت 3 ثانیه نگه دارید و رها کنید. سپس بدون این که سر خود را تکان دهید مدت 3 ثانیه به سقف خیره شوید. این کار را 5 بار تکرار کنید.

- مدت 2 ثانیه به نزدیک ترین شیء اطراف خود خیره شوید و سپس برای 2 ثانیه به یک مکان دور بیرون از پنجره نگاه کنید. این کار را 10 بار تکرار کنید.

برای رفع خستگی چشم در حین کار یا مطالعه، برای مدت یک دقیقه، در حالت نشسته و یا ایستاده، به وسایلی که دور از شما هستند نگاه کنید

سه ورزش دیگر برای چشم

1- ورزش پلک چشم

ورزش پلک ها، برای فعال کردن آنهاست. اگر در حین کار و مطالعه پلک ها سنگین شد و خواب بر چشم ها مسلط شد، با حرکت دادن آنها می توانید خستگی را از بین برده و آنها را فعال کنید. به خاطر حفظ سلامت چشم، هیچگاه پلک ها را با دست بر روی چشم فشار ندهید. فشار کم پلک ها و یا مژه ها بر روی استخوان بالا و پایین چشم با دست تمیز اشکالی ندارد.

در مواردی که چشم خارش دارد، شستشوی چشم بهترین راه برای از بین بردن خارش چشم است.

2- ورزش ماهیچه های چشم

اگر ماهیچه هایی که به طرفین چشم متصل هستند، مدت زیادی ثابت بمانند، چشم خسته می شود. لذا :

الف) حالت خود را در هنگام کار و مطالعه عوض کنید و در یک وضعیت ثابت ننشینید.

ب) بدون تکان دادن سر، چشم را به منتهی الیه سمت راست، بعد به بالا، بعد پایین و سپس سمت چپ ببرید، طوری که ماهیچه های چشم کشیده شوند.

3- ورزش قرنیه و مردمک چشم

ورزش قرنیه، ورزش دیگری است که هنگام خستگی چشم انجام می شود. در این ورزش، خودکاری را به قدری به چشم خود نزدیک کنید که فقط شبه آن را ببینید و به طور آهسته، خودکار را به عقب بر گردانید، به قدری که دید شما نسبت به خودکار ضعیف شود.

ورزش قرنیه موجب حرکت های فوق العاده در چشم می شود و خستگی آن را برطرف می سازد.

یک راه مفید برای رفع خستگی چشم

قرار دادن چای کیسه ای برای رفع خستگی چشم

استفاده از چای کیسه‌ای می‌تواند خستگی چشم را برطرف کند.

بدین منظور چای کیسه‌ای را کمی خیس کرده و در یخچال قرار دهید.

سپس دراز کشیده و به آرامی آنها را روی چشم‌ها بگذارید و اجازه دهید تا اثر خود را در از بین بردن پف دور چشم و ورم ناشی از کار زیاد یا گریه نشان دهد.

چای کیسه‌ای پس از چند دقیقه که روی چشم قرار می‌گیرد، با گرمای بدن و همچنین گرمای محیط، سردی خود را از دست داده و گرم می‌شود.

از این رو توصیه می‌شود تعدادی چای کیسه‌ای را در یک کیسه فریزر و در یخچال قرار دهید.

هنگام استفاده از این مرهم، هر چند دقیقه یک بار آنها را عوض کنید.

منابع :روزنامه خراسان/روزنامه ایران/وبلاگ آذر علوم

اصول پیاده روی صحیح

اصول پیاده روی صحیح

پياده روي محبوبترين و پرطرفدارترين ورزش به خصوص براي افراد ورزشکار غيرحرفه اي است . پياده روي ضمن ارزان بودن قابليت اجرا تقريباً در تمام شرايط را دارد . پياده روي نقطه آغاز خوبي براي کسي  است که به فعاليت جسماني عادت ندارد .

قدم زدن با سرعت متوسط به مدت ۴۰ تا ۶۰ دقيقه بهتر از دويدن شديد به مدت ۲۰ دقيقه است چرا که در قدم زدن احتمال آسيب کمتر است اگر چه هر ۲ ، آمادگي جسماني را افزايش مي دهد .

در پياده روي نکات زير رعايت شود

• سرعت راه رفتن بايد آنقدر باشد که فرد عرق کرده و ضربان قلب او در محدوده ضربان قلب هدف قرار گيرد .

• پياده روي بايد حداقل ۱۰ دقيقه به طور پيوسته ادامه يابد . قدم زدن با دوستان ، همراه با خريد و تماشاي مغازه ها در حين قدم زدن و يا راه رفتن در خانه براي انجام کارهاي خانه را نمي توان فعاليت هوازي به منظور افزايش آمادگي قلبي تنفسي محسوب کرد .

• حتماً از کفش هاي مناسب و مخصوص پياده روي استفاده کنيد . در غيراين صورت ، دچار آسيب هاي مختلف مي شويد که شما را نه تنها از ادامه فعاليت بازخواهد داشت بلکه به زندگي عاديتان لطمه خواهد زد .

• حالت بدن را حفظ کنيد ، پشت صاف ، شکم کمي را توکشيده و دست ها را در هنگام راه رفتن در جهت مخالف يکديگر به جلو و عقب حرکت دهيد . با اين کار ، ضمن اينکه کالري بيشتري مي سوزانيد ، قسمت بالاي بدن شما نيز فعاليت خواهد داشت .

• براي راه رفتن از روش پاشنه - پنجه استفاده کنيد . ابتدا بايد پاشنه پاي جلو به زمين اصابت کند و بعد پنجه همان پا در هنگام بلند کردن پاي عقب ، وقتي که پاشنه از زمين بلند شد مختصري زانو را خم کنيد . شما بايد بتوانيد اين عمل را در عضلات ساق احساس کنيد .

• به خود فشار بيش از حد نياوريد و با سرعتي حرکت کنيد که هنگام راه رفتن به راحتي بتوانيد حرف بزنيد .

• پياده روي براي کسي که سابقه فعاليت ورزشي ندارد ، مي تواند سنگين محسوب شود لذا روزهاي اول با ۱۰-۵ دقيقه راه رفتن تند آغاز کنيد و به مرور ظرف ۶ هفته آن را به ۳۰ دقيقه برسانيد .

نرم دويدن صحیح

نرم دويدن ، نوعي دويدن غيررقابتي است که به صورت آهسته و در مسافت هاي طولاني انجام مي شود و سرعت آن از دويدن معمولي پائين تر است . ( اگر سرعت دويدن کمتر از ۱۶۰۰۰ متر در ۹ دقيقه باشد ، در حال آهسته دويدن هستيد و اگر سرعت بيش از اين باشد ، معمولي مي دويد )

در هنگام اين نوع دويدن بايد بتوانيد با يک نفر ديگر حرف بزنيد . اگر هنگام حرف زدن نفس کم مي آوريد ، داريد بيش از اندازه سريع مي دويد . حالت بدن در هنگام دويدن همانند پياده روي است .

اگر پيشتر ورزش نکرده ايد ، با پياده روي بين ۲۰-۱۵ دقيقه و ۳ بار در هفته آغاز کنيد و با سرعتي که براي شما راحت است ، راه برويد . زياده روي نکنيد ، به همين ترتيب ادامه دهيد تا اينکه در روز پس از تمرين احساس درد يا ضعف نداشته باشيد . سپس زمان قدم زدن را به ۲۰ تا ۲۵ دقيقه افزايش دهيد و سرعت خود را بيشتر کنيد . وقتي توانستيد ۲۵ دقيقه سريع راه برويد ،‌ دويدن آهسته را جايگزين کنيد . هر نوبت تمرين را ابتدا با راه رفتن شروع کنيد و رفته رفته زمان دويدن آهسته را افزايش دهيد . اگر هنگام دويدن آهسته ، احساس تنگي نفس کرديد ، از سرعت دويدن بکاهيد و راه برويد . اين تناوب را به همين شکل ادامه دهيد تا بتوانيد ۱۰ دقيقه بدون وقفه به طور آهسته بدويد . براي حفظ آمادگي جسماني هوازي ( قلبي - تنفسي ) اجازه ندهيد که بيش از ۳ روز بين تمرين هايتان فاصله بيفتد .

منبع:sportmedicine.ir

اگر لاغرید بخوانید

اگر لاغرید بخوانید گرچه شیوع اضافه وزن و چاقی در جوامع مختلف باعث شده است که چاقی و راه‌های کنترل آن موضوع اصلی بحث‌های رژیم درمانی و تغذیه باشد، کمبود وزن و لاغری نیز طیف دیگر مشکلات تغذیه‌ای بوده و... شناخت علت آن و رساندن وزن فرد لاغر به وزن ایده‌آل، به مراتب مشکل‌تر و زمان برتر از کاهش وزن یک فرد چاق می‌باشد.

محدوده وزن ایده‌آل بدن هر فرد با استفاده از شاخص نمایه توده بدن  و براساس قد، سن و جنس یک فرد و همچنین با توجه به شرایط جسمی و میزان فعالیت وی تعیین می‌شود. براساس طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی، چنان چه نمایه توده بدن فرد کمتر از 18/5 باشد، فرد دچار کمبود وزن است، البته در برخی منابع، نمایه توده بدن زیر ۱۹ را برای زنان و زیر ۲۰ را برای مردان شروع مرحله کمبود وزن در نظر می‌گیرند.

دلایل لاغری دریافت ناکافی انرژی و مواد مغذی، اولین عامل کاهش وزن است که می‌تواند ناشی از فقر، عادات بد غذایی، شرایط روحی و عاطفی (که باعث بی‌اشتهایی می‌شود)، شرایط کاری و حذف وعده‌های غذایی، تنهایی، روزه گرفتن‌های طولانی، محدودیت حرکتی و یا نداشتن دندان‌های سالم باشد.

زمینه ژنتیکی و ابتلا به بیماری‌هایی چون سل، اختلالات تنفسی، اختلالات قلبی- عروقی، سرطان، پرکاری تیروئید و بیماری‌های مربوط به متابولیسم (که از رژیم غذایی متناسب با آنها استفاده نشود، نظیر بیماری سلیاک)، جذب ناکافی مواد غذایی، عفونت مزمن، اسهال مزمن، بیماری انگلی، اختلالات کبدی، دیابت نوع یک، بی‌خوابی، اختلالات جنسی، افسردگی و اعتیاد از سایر علل کمبود وزن و لاغری می‌باشند.

بنابراین زمانی که یک فرد با کمبود وزن حاد و یا مزمن مواجه می‌شود، باید از نظر عوامل فوق بررسی گردد. شناخت علت لاغری اولین قدم قبل از شروع برنامه غذایی است و اصلاح کمبود وزن نیاز به همکاری گروهی از متخصصین مختلف دارد. عوارض ناشی از لاغری این عوارض عبارتند از احساس خستگی دائمی و زودهنگام، پوکی استخوان، کم‌خونی و کمبود مواد مغذی (که خود باعث تشدید کمبود وزن می‌شود)، کاهش مقاومت بدن در برابر عفونت‌ها، قطع قاعدگی و تاخیر در التیام زخم و حتی مشکلات روحی و روانی.

راه‌حل‌های افزودن وزن باید توجه داشت که برخی افراد، به طور سرشتی لاغر هستند و افزودن وزن آنها بسیار دشوار و زمان‌بر است، اما به هر حال در اکثر موارد می‌توان با رژیم پرکالری حدودا ماهی یک کیلوگرم وزن این افراد را اضافه کرد. چنانچه لاغری فرد به دلیل یکی از بیماری‌های نامبرده فوق باشد باید با کمک گرفتن از پزشک، آن مشکل را رفع کند.

بکار بستن راهکارهای زیر برای افزایش وزن توصیه می‌شود ۱- استفاده از یک لیوان آبمیوه طبیعی یا نکتار در صبحانه (علاوه بر صبحانه معمول خودشان) ۲- استفاده از تنقلات کم‌ضرر در فاصله غذاها به‌ویژه بعد از شام مثل یک لیوان بستنی یا چند شکلات یا مقداری مغز پسته، بادام یا فندق ۳- در کسانی که مبتلا به اختلالات چربی خون نیستند، استفاده از ماست‌های چکیده همراه ناهار ۴- مصرف دسرهای کوچک و مغذی مانند شیر و بیسکویت و شیرینی خشک ساده به وزن‌گیری کمک می‌کند. ۵- گنجاندن میان وعده‌هایی کم حجم با محتوای انرژی بالا در برنامه غذایی افراد لاغر: برای این منظور فرد لاغر می‌تواند معجون‌های خانگی (شیر موز ساده، شیر موزی که به آن مقداری پودرگردو، بادام، پسته یا خرما افزوده شده و یا شیر موز بستنی) تهیه کرده و به میزان متعادل مصرف نماید.

۶- افزایش تعداد وعده‌های غذایی: ممکن است افراد کم وزن وعده‌هایشان کوچک‌تر باشد و زودتر سیر شوند، بنابراین بهتر است وعده‌های غذایی را از ۳ وعده در روز به ۶ وعده برسانند. ۷- پرهیز از مصرف سالاد، آب و سایر نوشیدنی‌ها قبل از وعده غذایی اصلی ۸- استفاده از میان‌وعده‌هایی که سبب افزایش دریافت حدود ۵۰۰ کیلوکالری در روز می‌شوند نظیر: ۸ عدد کراکر + ۳۰ گرم پنیر + ۱ لیوان بستنی ۱ لیوان غلات صبحانه + ۱ لیوان شیر + ۱ عدد موز + ۱ تکه نان تست + ۱ قاشق کره ‌بادام‌زمینی ۶ عدد بیسکویت تهیه شده از گندم + ۲ قاشق غذاخوری کره بادام‌زمینی + ۲ قاشق غذاخوری کشمش + ۱ لیوان آب پرتقال یادآوری: هیچ‌گاه از اصول تعادل، تناسب و تنوع در برنامه غذایی غافل نشوید، حتی در زمانی که سعی دارید وزن خود را افزایش دهید.

افزاینده‌های اشتها الف- ورزش: ورزش کردن دو حسن دارد: اولا اشتهای فرد به غذا خوردن را بیشتر می‌کند و احساس کسالت را از بین می‌برد. ثانیا غذای خورده شده، صرف ساخته شدن عضلات می‌شود. بنابراین بهتر است که افراد لاغر قبل از صرف وعده‌های اصلی، پیاده‌روی‌های کوتاه‌مدت در هوای آزاد انجام دهند. ب- افزودن زنجبیل تازه، لیموترش، پودر لیمو، فلفل سیاه، پودر آویشن و ریحان بنفش و دارچین به غذا، به افزایش اشتها کمک می‌نماید.

ج- گیاهانی چون نعنا، گشنیز، ترخون، شاهی، ریحان، سوسنبر و شوید که به عنوان سبزی‌های خوراکی می‌باشند از بهترین و قوی‌ترین اشتهاآورها می‌باشند، لذا مصرف آنها به هنگام صرف غذا توصیه می‌شود.
د- همچنین میوه گیاهانی مانند زیره سیاه، رازیانه، گلپر، زیره سبز و سیاه‌دانه که حاوی مقادیر زیادی رایحه هستند، از اشتهاآورهای قوی می‌باشند که می‌توانند به طور مستقیم و یا همراه با غذاها مورد استفاده قرار گیرند. در صورتی که میوه (دانه)‌های مذکور بخواهند به طور مستقیم مصرف شوند، حتما باید به صورت خردشده و یا پودرشده در آیند تا رایحه آنها بتواند در بدن آزاد شود.

هـ- پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت مرغ، جگر، شیر، پنیر، ماهی و ماست حاوی ویتامین ۱۲ B هستند. این ویتامین یکی از مهم‌ترین ویتامین‌های افزایش‌دهنده اشتها است. به همین دلیل به افراد بدغذا توصیه می‌شود حداقل روزی یک بار پروتئین حیوانی را در برنامه غذایی‌شان داشته باشند. پروتئین‌های حیوانی اگر بخارپز، گریل، تنوری یا سرخ‌شده باشند، بیشتر باعث افزایش اشتها و ایجاد تمایل برای مصرف غذای بیشتر می‌شوند.

و – افراد بدغذا یا کم‌اشتها بهتر است از ظروف رنگی روی میز غذا استفاده کنند، زیرا از دیدگاه روانشناسی رنگ‌های گرم و زنده مانند نارنجی، ارغوانی، قرمز و زردتیره می‌توانند باعث افزایش اشتها شوند. ز- سفره‌آرایی و آرایش بشقاب غذا نیز یکی از بهترین راه‌های افزایش اشتها محسوب می‌شود.
منبع:jamnews.ir

دستگاه های بدن سازی خوش اندام تان نمی کند

دستگاه های بدن سازی خوش اندام تان نمی کند برخی از دستگاه های بدنسازی هستند که خاصیتی که گفته می شود را ندارند و به جای آنها می توان حرکات دیگری انجام داد تا نتیجه بهتری گرفت. برخی از این دستگاه ها را در پایین معرفی کرده ایم. 1. دستگاه تقویت پا چرا کاربردی نیست: ماهیچه های پشت پا فقط دو حرکت را انجام می دهند:  خم کردن زانو و کشش بغل پا. حرکت جایگزین: وسیله ای همچون توپ های بدنسازی را جایگزین این حرکت بکنید که هر دو زردپی پشت زانو را به خوبی بکشد. برای انجام این حرکت روی کمر دراز بکشید. پاها را صاف روی زمین و پاشنه ها را روی توپ قرار دهید. با فشار پاشنه روی توپ، باسن و کپل های خود را از روی زمین بلند کنید تا زمانی که پاهایتان صاف شود. همین طور که کمرتان بالا است توپ را با پا به سمت خود بکشید تا زانوهایتان خم شوند. این کار را 10 تا 20 بار تکرار کنید.

2. دستگاه کشش پهلوها چرا کاربردی نیست: کشیدن یک طرف بدن با این دستگاه هیچ تاثیری در آب و کوچک شدن پهلوها ندارد. این دستگاه نه تنها غیر کاربردی است بلکه ممکن است موجب درد کمر نیز بشود.

حرکت جایگزین: برای آب کردن چربی های پهلو باید حرکات درست انجام دهید. به پهلو روی زمین دراز بکشید. پای بالایی خود را روی پای پایینی قرار دهید. آرنج دست خود را روی زمین بگذارید تا تکیه گاه شود، دست دیگر را به پهلو بگیرید و در حالی که هر دو پا کشیده و صاف هستند، بدن را به سمت بالا بکشید و حدود 20 تا 60 ثانیه در این حالت باقی بمانید. این حرکت را سه بار برای هر طرف انجام دهید.

3. دستگاه فرم دهی باسن و ران چرا کاربردی نیست: این دستگاه در شکل گرفتن باسن هیچ تاثیری ندارد و استفاده از آن وقت تلف کردن است.

حرکت جایگزین: به جای آن دستگاه می توانید پاها را خم کنید و تنه را به زمین نزدیک کنید. این باعث کشیدگی ماهیچه های سرینی (ران، کپل و باسن) می شود. برای این منظور، پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید، دست ها را در کنار گوش ها قرار دهید. سر را بالا بگیرید و در همین حالت، زانوها را خم کنید و در حالیکه باسن رو به بیرون است صاف بدن را به سمت پایین بکشید تا ماهیچه های ران و پهلو کشیده شوند. چند ثانیه در این حالت باشید و دوباره بلند شوید. این حرت را 12 تا 15 بار تکرار کنید.

4. دستگاه پرس سینه چرا کاربردی نیست: مفاصل شانه به راحتی آسیب پذیر هستند مخصوصا اگر حرکات غیر پایدار بالای سر را انجام دهید احتمال آسیب دیدن آنها زیاد است. حرکت جایگزین: دو دمبل 50 گرمی در دو دست خود بگیرید. دست را پایین در کنار پهلوها قرار دهید و کمی آرنج خود را خم کنید. دست ها را از دو طرف بالا بیاورید تا به شانه ها برسند. دوباره آنها را پایین ببرید. این حرکت را 10 تا 12 بار تکرار کنید.

5. صندلی درازنشست چرا کاربردی نیست: با این دستگاه فقط ران ها باز و بسته می شوند و به ماهیچه های شکم هیچ فشاری وارد نمی کند و در نتیجه چربی های شکم از بین نمی روند. در ضمن، باعث فشار آمدن به ستون فقرات نیز می شود.

حرکت جایگزین: روی شکم روی زمین دراز بکشید. آرنج، ساعد و کف دست ها را روی زمین بگذارید و با کمک آنها بدن خود را بالا بلند کنید. در این حالت پاها باید روی پنجه و همه اعضای بدن کشیده و صاف باشند. شکم را تو بدهید و ده ثانیه  نگهدارید. این کار را دو تا سه بار تکرار کنید.

6. دستگاه چرخش نیم تنه چرا کاربردی نیست: این دستگاه به روش صحیح و مناسب ماهیچه ها را حرکت نمی دهد و احتمال آسیب دیدن ماهیچه ها زیاد است.
حرکت جایگزین: پاها را بیشتر از عرض شانه باز کنید. دستگیره استوانه ای را با دو دست بگیرید. دست ها را کشیده به سمت جلو بکشید. ماهیچه های شکم را داخل بدهید و نیم تنه بالایی خود را بچرخانید و دستگیره را بکشید و دوباره به جایگاه اول بازگردانید. این کار را ده بار برای هر طرف تکرار کنید.

7. دستگاه وزنه برداری چرا کاربردی نیست: دستگاه اسمیت دستگاهی چند منظوره است. ورزشکار میله های این دستگاه را عمودی بالای سر خود می برد. اما بالا آوردن میله تا زیر چانه  با این دستگاه با فشار آمدن به عصب های شانه می شود و ورم ایجاد می کند. حرکت جایگزین: دمبل را در دست نگهدارید، بازوها را رو به ران در بالای آنها نگهدارید. بازوی دست راست را بالا بیاورید و جلوی سینه صاف و کشیده نگهدارید. سپس پایین بیاورید. بازوی دیگر را بالا و پایین بیاورید. این کار را 10 تا 12 بار برای هر بازو تکرار کنید.

8. دستگاه کشش پا چرا کاربردی نیست: نشستن و کشیدن پاها به بیرون در حالت تفقی به هیچ وجه کاربردی نیست. شما از این حرکت هرگز در دنیای واقعی استفاده نمی کنید. بعلاوه، این حرکت فقط به ماهیچه های بالای ران فشار می آورد.

حرکت جایگزین: دمبل را در دست در دو طرف پهلوها نگهدارید. یک قدم جلو بگذارید و با زانو زاویه 45 درجه ایجاد کنید. پای دیگر را نیز  عقب بکشید، زانو را روی زمین بگذارید و دوباره با زانو زاویه 45 درجه درست کنید. در این حالت، دست ها همان طور در کنار پهلوها، دمبل به دست آویزان هستند.  دوباره بلند شوید و این کار را با پای دیگر تکرار کنید. این حرکت را 10 تا 15 بار برای هر پا تکرار کنید.

9. دستگاه کشش داخلی و خارجی ران ها چرا کاربردی نیست: این دستگاه بیشتر روی ماهیچه های کوچک کار می کند که برای سلامت ران ها خوب هستند اما در لاغر شدن و سوختن چربی ها تاثیری ندارد.

حرکت جایگزین: پاها را به اندازه عرض شانه ها باز کنید. دمبل ها را در دست بگیرید و دست ها را در دو طرف پهلو نگهدارید. زانوها را خم کنید و به حالت نیمه نشسته، بایستید و همزمان دمبل ها را بالا بیاورید و دست ها را رو به روی شانه ها نگهدارید. بایستید و دوباره این کار را تکرار کنید.

10. دستگاه کشش شکم چرا کاربردی نیست: این دستگاه می تواند به بدن آسب برساند. کاربران مختلف با قد و وزن های متفاوت به سختی می توانند با این دستگاه کار کنند. حرکت جایگزین: از توپ های بدنسازی استفاده کنید. کاملا صاف و کشیده روی پنجه های پا بایستید و با آرنج روی توپ قرار بگیرید. توپ را از خود دور کنید و دوباره به سمت خود بازگردانید. منبع:bartarinha.ir